15.
| 1 | Quam beatus qui radicem vitiorum resecare potuerit avaritiam! Is profecto stateram hanc non reformidabit. |
| 2 | Avaritia enim plerumque sensus hebetat humanos, et pervertit opiniones (I Tim. VI, 10); ut quaestum pietatem putent, et pecuniam quasi mercedem prudentiae. |
| 3 | Merces autem magna pietatis est, et quaestus sobrietatis, habere quod usui est satis. |
| 4 | Quid enim in hoc mundo prosunt divitiarum superflua; cum in iis et nulla adiumenta nascendi sint, nec impedimenta moriendi? Nam et sine integumento in hoc mundo nascimur, et sine viatico discedimus, sine haereditate sepelimur. |